Ανδρομάχη

Ακόμα κι όταν φυτρώνει ένα αγριολούλουδο, η φύση όλη πανηγυρίζει.

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΟΙΟΣ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕ ;

ΠΟΙΟΣ ΕΠΡΑΞΕ ΚΑΤΙ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΡΑ ΘΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΠΟΚΑΙΔΙΑ ΤΩΡΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΣΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΕΟΡΤΗΣ..... ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΑΝΕ ΟΤΙ Η ΘΑΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΑΠΟ ΤΟ 2008; ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΟΜΜΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΩΡΑ ΤΑ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΗΝ ΞΕΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΕΡΑΥΝΟΥΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ ; ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΣΤΟ DOC ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΠΟΣΤΕΛΛΩ ΤΟΝ ΠΕΡΣΙΝΟ ΧΡΟΝΟ.ΕΙΧΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΚΟΘΟΔΗΓΗΣΗ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΥΛΗ  ΜΑΣ- ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ =ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ= ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΩΠΩΛΕΙΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ
ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΜΕ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ ΠΕΙΡΑ ΤΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΚΑΤΑΒΡΕΧΩ ΟΛΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΟΤΙ ΟΣΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΙΧΝΑ Η ΓΗ ΑΧΟΡΤΑΓΑ ΤΟ ΕΠΙΝΕ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΞΕΡΗ
  ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΠΗΓΕ ΑΜΕΣΩΣ ΣΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΣΑΝ ΧΤΑΠΟΔΙ ΑΡΠΑΞΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΟΝΗ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΠΝΙΞΕΙ ΠΥΡΙΝΑ ΤΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΙ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ.....
ΘΕΛΗΣΑ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΡΕΞΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΞΕΝΙΑ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΕΝΟ -ΕΙΠΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ΕΓΩ ΟΠΩΣ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΤΑΣΟΥΝ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ -ΛΟΓΩ ΑΥΞΗΜΕΝΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ-
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΟΥΝΗΘΗΚΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΟΥΣΕ ΛΕΕΙ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ!!ΟΣΟ ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΗ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΙΑΞΕ ΝΑ ΜΟΥ ΒΡΟΥΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΘΛΙΨΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΟΥΤΕ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΒΡΩ  ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ  ΕΙΧΑΝ ΔΟΥΛΕΙΑ!!! ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ Η ΦΩΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΟΝ ΛΙΜΕΝΑ
 ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΚΑΘΙΣΤΟΙ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΞΟΔΕΨΟΥΝ ΔΙΟΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥΣ  ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΤΙΣΟΥΝ ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΤΟΥΣ Η ΤΑ ΚΗΠΕΥΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΦΤΑΙΕΙ  Ο ΚΑΙΡΟΣ ΦΤΑΙΕΙ Η ΒΡΟΧΗ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΚΕΡΑΥΝΟΙ;
Η ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΑΣ ΡΙΣΙΚΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΣΤΙΧΟ
ΦΕΥ!!! ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΣΕΙ Η ΦΥΣΗ ΟΜΩΣ ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ Η ΦΥΣΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑΝ ΦΑΛΑΚΡΗ ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΑΠΟ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΘΑΣΟΣ ΕΙΧΕ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΦΥΤΕΨΕ 
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΕΙ
ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΥΤΕ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΗΜΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΣΕ ΛΙΓΟ, ΤΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ, ΤΟ  ΘΑ   ΚΑΝΟΥΜΕ 
,ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝ ΛΑΘΟΣ
ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ !





Στις 11:34 μ.μ. Πέμπτη, 11 Φεβρουαρίου 2016, ο/η Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου <andromachi.thassos@yahoo.gr> έγραψε:

Καθώς έβλεπα τα βουνά μας, ευτυχώς ακόμα με χιόνι  μου ήρθε στον νου ενα ποιήμα που είχα γράψει για τα πεύκα της Θάσου πολλά χρόνια πριν, τοδενδριά στα γκρέμμια.. ειναι εντυπωσιακή η αυτοφυής βλάστησή μας, όλα μας τα έδωσε ο Θεός ,μας τα χάρισε γενναιόδωρα , σε χρώμα πράσινο ,μας χάρισε την ομορφιά, εμείς όμως ποιά η ανταπόδωση μας... σεβόμαστε   και προστατεύουμε μόνο το πράσινο στην αυλή μας κι όσοι δεν έχουν αυλή ,τις γλάστρες του σπιτιού μας απο κει και πέρα τί κάνουμε  για την μεγάλη μας προίκα το Δάσος , την Φύση..Ο καλός Θεός ,όλη την Ελλάδα την έκανε ομορφη έτσι ώστε να θεωρείται το καλλίτερο οικόπεδο στον παγκόσμιο χάρτη Αχ,.. ωραία τα  ποιήματα και τα ωραία λόγια ωραία είναι και ευαισθητοποιούν τις χορδές μας΄, αλλά δεν φτάνουν τα λόγια πρέπει να συνοδεύονται πάντα από τις πράξεις, γιαυτό σκέφτομαι και γράφω ή μάλλον ξαναγραφω για δευτερη φορά να χω ήσυχη και τη  συνείδηση μου αν κάποτε καούμε ότι κάτι προσπάθησα να κάνω όσο ήταν νωρίς ας δωσουμε, Αγωνα σε 'ολα τα μέρη που έχουν πράσινο στην Ελλάδα μας την Ελλαδίτσα μας, που το μόνο που της απόμεινε είναι η ομορφιά της ώστε εως το Καλοκαίρι να καθαρίσουμε τους κομμούς ,πριν ειναι αργά κάθε χωριό και εναν κομμό, επανέρχομαι γιατί ήδη είμαστε σχεδόν στον Μάρτιο , υπάρχουν εθελοντές που με την κατάλληλη καθοδήγηση απο τον Δασάρχη και κατόπιν άδειας θα μπορούσαν να βοηθήσουν ώστε να καθαρισθούν τα επικίνδυνα μονοπάτια και να δωθούν τα ξύλα σε αυτούς που θα βοηθήσουν για πληρωμή και τα έχουν ανάγκη αντί να κόβονται  λαθραία και να μπαίνουν και πρόστιμα σε όσους τρέχουν νύχτα να κόψουν ξύλα για να μην κρυώνουν... Αλυσσοπρίονα και
φορτωτές και τσάπες θα δωθούν πιστεύω απο τις επιχειρήσεις Μαρμάρων που ούτως ή άλλως βοηθούν όταν υπάρχει φωτιά..
Μόνο που πρέπει να προλάβουμε παρά να χρειαστεί να τρέχουμε, αφού η οικονομία μας έχει τα χάλια της ,τι περιμένουμε γιατί δεν παίρνουμε αποφάσεις , η ανάγκη δεν γέννησε το κοινωνικό παντοπωλείο, το κοινωνικό φαρμακείο,τα συσσίτια,η ανάγκη θα μας κάνει -ναι θα μας κάνει ,καθώς και η Αγάπη για το πράσινο- να μετατραπούμε απο ερασιτέχνες ξυλοκόποι σε συνεργεία καθαρισμού της Φύσης
πριν είναι αργά, πολύ αργά, πόσα σχολεία αλλά και σύλλογοι, δεν έχουν καθαρίσει ακτές ... Δεν θέλω να το σκέφτομαι, στιγμή να το σκέφτομαι οτι την οικονομική αθλιότητα που βιώνουμε ολοι μας, θα την ακολουθήσει ένα καμμένο τοπίο που δεν θα χει να μας δώσει τίποτα πια, που δεν θα χει να μας ταξιδέψει..θα είναι μια Πομπηία και μεις ωραίοι με τα λόγια θα νιώθουμε εσαεί Νέρωνες..του τόπου  που μας γέννησε.Και όμως δεν τελειώσαν όλα φτερά στα πόδια των βρωτών η Ελπίδα ,αρκεί για άλλη μια φορά να ενωθούμε , να ενωθούμε και να συμπάξουμε.
Αρκεί να το θέλουμε.. δεν έχουμε παρά να οπλιστούμε με την δύναμη του Ηρακλή και να καθαρίσουμε τους Σταύλους του Αυγεία και πάντα φυσικά κατόπιν άδειας και με την καθοδήγηση των ειδικών, γιατί ΝΑΙ ΟΛΟΙΕΝΩΜΈΝΟΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ
ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΙ
 Εύχομαι τα λόγια μου να πιάσουν τόπο!

ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ 
ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ



ΔΕΝΔΡΙΑ ΣΤΑ ΓΚΡΕΜΙΑ
Δενδριά στα γκρέμια
με ρίζες κρεμαστές  εναέρια
στ’ απόκρυμνα στραμμένα
να συγκρατούν χώματα σαθρά
να στέκουν   αυτόφυτα αυτάρκη
Άσκαφτα, απότιστα, Δυναμωμένα
σαν να’ ταν από πάντα το σπίτι τους γραφτό
να είναι αυτό, τα απόκρυμνα!
Δένδρια στα γκρέμια
Άσκαφτα, απότιστα, Δυναμωμένα
Να τρέφονται από την πέτρα
τον μαρμαρόβροχο
Βράχος και δένδρο ΕΝΑ
Νερό να πίνουν απ’ τα λιθάρια
Να μεγαλώνουν την ελπίδα
να συγκρατούν σαθρά χώματα
κόντρα στον νόμο της βαρύτητας εναέρια
Αγναντευτές αβύσσων
Να μεγαλώνουν την ελπίδα
Φτερά στα πόδια των βρωτών, Η ΕΛΠΙΔΑ

Εμπνευσμένο από τα πεύκα της Θάσου που φύονται  πάνω στους βράχους 
ΦΥΛΑΞΤΕ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΟ                            ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΟ    ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟ

"ΓΙΟΡΤΗ ΜΕΛΙΟΥ 2016"


Ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Θάσου γιόρτασε τα 43 χρόνια λειτουργίας του, στην εκδήλωση "Γιορτή Μελιού 2016". Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε, για δέκατη πέμπτη συνεχή χρονιά, στις εγκαταστάσεις του Συνεταιρισμού στον Πρίνο της Θάσου .
            Χαιρετισμούς απηύθυναν  ο Βουλευτής Καβάλας κ. Γεώργιος Παπαφιλίππου, ο Δήμαρχος Θάσου κ. Κωνσταντίνος Χατζηεμμανουήλ, ο αντιπρόσωπος του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και Περιφερειακός Σύμβουλος Θάσου κ. Σταύρος Τσολάκης, ο Πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Μελιού και Λοιπών Προϊόντων Κυψέλης κ. Αχιλλέας Παπαστεργίου, ο Αντιπρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Μελιού και Λοιπών Προϊόντων Κυψέλης κ. Γεώργιος Πίττας, ο Πρόεδρος του Μελ/κού Συν/σμού Θάσου κ. Κων/νος Παναγιωτόπουλος και η ποιήτρια πολιτικός επιστημών κ. Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου.
            Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων ξεκίνησε με παραδοσιακή μουσική και χορούς και ακολούθησε λαϊκή βραδιά.           
            Στη διάρκεια της γιορτής λειτούργησε εκθετήριο παραδοσιακών προϊόντων της Θάσου και οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν το μέλι και άλλα τοπικά προϊόντα του νησιού.
            Η προσέλευση του κόσμου ήταν η μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά.     


Ο Λόγος της ποιήτριας Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου
στην γιορτή του Μελιού.



Το 1973 μια ομάδα μελισσοκόμων ιδρύει τον «Μελισσοκομικό Συνεταιρισμό» στη Θάσο. Από τότε έχουν περάσει 43 χρόνια,43 φορές Αξιοι όλοι Εσείς που κρατηθήκατε ενωμένοι σ’ αυτά τα άγρια χρόνια και πραγματοποιείτε εδώ και 15 χρόνια αυτή την ωραία εκδήλωση. Θα σας διαβάσω κάποιες ποιητικές μου σκέψεις αφιερωμένες σε όλους τους μελισσοκόμους αλλά και στη γιορτή σας,στην οποία θα ήθελα να σας ευχαιστήσω από καρδιάς που με καλέσατε,ώστε να μπορώ σήμερα να είμαι ανάμεσά σας.
                      Μελίφθογγο Κάλλος.       
Άλλα θέλει η Ψυχή μας κι αλλού τραβάμε
Άλλα θέλει η καρδιά μας κι αλλού πάμε…
Χανόμαστε, αναλωνόμαστε, σκορπάμε
Είμαστε φτιαγμένοι για τα Μεγάλα
Κι όμως, εμείς, μετράμε
Δεν θέλει μέτρημα
·         Δεν θέλει ζύγι
Αγάπη θέλει, Βασιλικό Πολτό και Πετιμέζι να κερνάμε.
Πέρασμα είναι η ζωή
Μην το ξεχνάμε…
Μελίφθογγα να μιλάμε
Μελίφθογγα να αγγίζουμε
Κι ας πονάμε.
Απόψε ζητώ πίσω, το Μέλι, τον Σίτον,  το Έλαιον
Ζητάω ξανά πίσω απ’ αυτή τη ζωή
-                      Την πικρή, την λείψυδρη, την άνυδρη,
Ξανά πίσω ζητώ το μέλι.
Αναζητώ το μέλι, στα λόγια μας
Το μέλι στις πράξεις μας και στα πρακτέα μας
Ναι, ζητώ πίσω το μέλι, την κηρήθρα.
Θα το πάρω απ’ τη Βασίλισσα
Να το δώσω ξανά στους Ανθρώπους
Να κλείσουν τα Τραύματα
Να σταματήσουν να πατούν σε τεντωμένο σχοινί δίχως το δίχτυ ασφαλείας.
Να σταματήσουν να χτυπάν τη γροθιά
επάνω στο μαχαίρι.
Να σταματήσουν να κρύβουν τα προβλήματα κάτω απ’ το χαλάκι της εξώπορτας…
Να ξαναζήσουν οι Ανθρωποι μελίρρυτα, με Τέρψη και Τρυφή, Χαρά, Αγαλλίαση, Μεγαλοψυχία.
Το Κάλλος ξανά να αισθανθούν και την Καλαισθησία
Ωσάν Ιεροφάντης, ωσάν Ασκληπιός
Θεραπευτής, Μύστης και πρακτικός γιατρός
Με το πευκόμελο τα Σώψυχά μας να ραντίσω.
Με το ανθόμελο τις ολοφάνερες πληγές να κλείσω
Με τον Βασιλικό Πολτό να θεραπεύσω
Ανθρώπους που γινήκανε μονάδες, ρημαδιό…
Το μέλι να δωρίσω ξανά  πίσω
Σε όσους μας πίκραναν
Σε όσους μας σχολίασαν
Σε όσους μας παίδευσαν
Σε όσους δεν μας κατάλαβαν
Σε όσους μας πρόδωσαν
Να δωρίσω μέλι των θεών, μέλι της Σοφίας
Μέλι δροσιά και άρωμα, του Ψαριού η οροφή.
Της πρώτης μας νιότης γλυκιά εικόνα
Μέλισσες και μέλι.
Νέκταρ και λουλούδια.
Οβίδειες μεταμορφώσεις αδένων θείων.
Των κυλίκων Θάσου μέθες και τραγούδια.
Το θυμάρι και το ζαχαντράκι
Του πευκόδασου η γύρη του Πρίνου Θάσου..
Οι κυψέλες ας στάξουν μες της ψυχής μας το πανηγύρι
Ανδρεία, Μεγαλοψυχία, Χαρά.
Μια Κοινωνία της Αγάπης γλυκιά και αγαπητικιά, ξανά!


ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η Θάσος απέκτησε τον δικό της ύμνο!

Τον Πατέρα Γεώργιο Διαμαντόπουλο, βράβευσε στην έναρξη των πολιτιστικών εκδηλώσεων του καλοκαιριού 2016, ο δήμαρχος Θάσου, Κώστας Χατζηεμμανουήλ και η ποιήτρια, Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου, κόρη του πρωτοπρεσβύτερου, είπε στην αντιφώνηση της τα εξής:
«Αλήθεια είναι, λοιπόν, αυτό που συνηθίζεται να λένε: «Πατρίδα είναι, όχι ο τόπος που γεννιέσαι, αλλά ο τόπος που ζεις, δημιουργείς, προσφέρεις και πεθαίνεις…». Κεντρικός, κύριος άξονας και πηδάλιο της ζωής μας, η αγάπη μας για τη Θάσο. Θάσος, φυλακτό από το στήθος του Αιγαίου ξεπετάχτηκες, στην άκρη του Θεού ακουμπισμένη.
ΧΑΙΡΕ ΘΑΣΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ

ΠΡΑΣΙΝΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΧΑΙΡΕ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ
ΑΡΟΥΡΑ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΗΜΙΘΕΩΝ
ΑΓΟΡΑ ΔΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΟΡΑΙΟΥ
ΝΗΣΟΣ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΕΩΝ
Ο ύμνος αυτός μελοποιήθηκε και κυκλοφόρησε σε cd με τον τίτλο: «ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΩΔΕΣ», από τους δημιουργούς-ερμηνευτές, Μάριο Καπνιά και  Δημήτριο Μιχάκη. Από την πρώτη στιγμή πίστεψα σε αυτό το ποίημα, από το 2010 ακόμα, σ’ αυτό το φεστιβάλ το βροντοφώναξα για πρώτη φορά, με όλη μου τη δύναμη, ακόμα και στις στήλες της αρχαίας αγοράς Θάσου το απήγγειλα με την ίδια ορμή στα «Αρχιλόχεια». Ήθελα, η Θάσος να εκπροσωπείτε στο σύγχρονο καιρό με έναν ύμνο δικό της, που να της αξίζει, τέτοιον που να την αποκαλεί «Αθήνα του βορρά» και του ελληνισμού, γι’ αυτό όταν ξαφνικά δέχτηκα από το γραφείο του δημάρχου την πρόσκληση γι’ αυτή σήμερα την εκδήλωση, όπου με ομόφωνη απόφαση σύσσωμου του δημοτικού συμβουλίου θα βραβευτεί ο πατέρας μου, για την Θασόφιλη ποίησή του και θα είναι ο ύμνος του, από δω και πέρα, ο επίσημος ύμνος της Θάσου, ένιωσα ότι και άλλοι ένιωσαν τα ίδια συναισθήματα με μένα. Κι αν πολλοί συγγραφείς επιθυμούν διακαώς να αξιωθούν ένα βραβείο Ακαδημίας, εμείς εδώ, στον τόπο της Επαγγελίας, μετά από πενήντα χρόνια συνεχούς διακονίας και έντιμού βίου αξιωθήκαμε το βραβείο της αποδοχής ενός ολόκληρου έργου ζωής, που τάχθηκε στον συνάνθρωπο, στο ιδεατό, στην ουσιαστική βοήθεια στον άνθρωπο, με έργα, αλλά και με λέξεις. Λέξεις σανίδες σωτηρίας, μιας ποίησης ανθρωποκεντρικής και πάνω απ’ όλα Θασιτοπατριδοαγαπητικής!
«Τον Πρίνο με τα ζαχαντράκια θα βάλω στα μαλλιά μου να ευωδιάζω γράφοντάς σου τραγουδάκια Θασούλα μου, πατρίδα μου γλυκιά μου. Τα Κοίνυρα και τον Ποτό θα βάλω μελωδία στο λαιμό μου, για σένα ‘νε να τραγουδάω και να μεθώ απ’ τον καημό μου… Μ’ ένα σακίδιο Θασίτικου αλατιού της Αλυκής θ’ αρτύσω τη μεμβράνη του μυαλού, για να διψάσει, έστω, μία σταγόνα θεογνωσίας χρυσάφι στον αγώνα της ζωής, της λείψυδρης και άνομβης!». Αυτά είναι μερικά δείγματα γραφής του πατέρα μου, για τον τόπο αυτό. Η απόφαση αυτή, του φιλόμουσου δημάρχου μας, Κωνσταντίνου Χατζηεμμανουήλ, αλλά και όλου του δημοτικού συμβουλίου που ομόφωνα ψήφισε ο ύμνος της Θάσου του πατρός Γεωργίου Διαμαντόπουλου, να είναι ο ύμνος της Θάσου, σφραγίζει με χρυσό βουλοκέρι την πορεία μιας πολυκύμαντης ζωής που βασίστηκε στην ανιδιοτέλεια και στην προσφορά. Σας ευχαριστώ από βάθους ψυχής, γιατί για άλλη μια φορά, μας κάνατε να νιώσουμε στ’ αληθινά Θάσιοι όσο ποτέ.
Όλα αυτά τα χρόνια, η Θάσος μοσχομύριζε μέσα στα πνευμόνια του πατέρα μου. Βλάσταινε η Θάσος και γινόταν ποίημα. Ποιήματα, βιβλία, πέντε στο σύνολο, ενώ πλήθος αδημοσίευτων και ατύπωτων ποιημάτων περιμένουν την ώρα να τυπωθούν. Ύψιστη τιμή, αλλά και ύστατη στο γέρμα της ζωής του, αυτή η απόφαση του δημάρχου μας, να τιμηθεί ένας Λευίτης με λευκά μαλλιά και μαύρο ράσο μέσα από μία πορεία ζωής που αριθμεί 84 χρόνια, ένα παλικαράκι Δωδεκανήσιο αετόπουλο του πιο ψηλού χωριού της Νισύρου, του Εμπορειού, που σήκωσε για πρώτη φορά τη σημαία της απελευθέρωσης, που έψαλλε στα πρώτα του βήματα σε όλες τις εκκλησιές της Νισύρου και βρέθηκε με τη χάρη του Θεού τόσο μακριά από την γενέθλια πατρίδα του σε ένα νησί που κλείνει στα βόρεια τον θαλάσσιο χάρτη, τη Θάσο, δημιούργησε, υπηρέτησε, λειτούργησε, πενήντα χρόνια, πατέρας τόσων γενεών. Κατήχησε, εξομολόγησε, διακόνησε, δημιούργησε το φιλόπτωχο, δίδαξε για δεκαπέντε χρόνια στο Λύκειο και το Γυμνάσιο της Θάσου, όρθιος και τις έξι ώρες, κήρυξε στο Άγιο Βήμα με θέρμη, ακόμα και για το ένα πρόβατο, ακόμα και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να κηρύττει καθιστός πια… Δεν έλειψε δε, ούτε μία βδομάδα από το καθήκον και παρά την κούραση, πάντα, μα πάντα, ανέβλυζε σαν αγίασμα από την ψυχή του η αγάπη για τη Θάσο, έτσι που με μπόλιασε κι εμένα από μικρή να θαυμάζω τον τόπο αυτό, τον τόπο μας, δημιουργός της Θασίτικης ποίησης.
Της στήλης «Ακούστε κι εμένα», που καθιέρωσε στη «Θασιακή», αλλά και στα «Νέα της Θάσου». Στο βιβλίο του «Η Θάσος εν αλαλήτοις στεναγμοίς», που εκδίδει το 1994, διαπιστώνει το ποιητικό κενό που υπήρχε και λέει χαρακτηριστικά:
Στη Θάσο, ήρθα πριν από καιρό
της ποίησης να πιω το ασημί νερό
Κι ένα μαλαματί νερό, είδα να πέφτει
από το σύννεφο, στης θάλασσας της, τον καθρέπτη.
Της Θάσου Βασιλείς και ιερείς
και ποιητές και αθλητές σε αμφορείς
από της Θάσου, τον πολύ παλιό καιρό
το ίδιο πάντα έπιναν θαυματουργό νερό…

Και δίχως να μπορώ να πω
Αν είν’ οφθαλμαπάτη
Ήπια κι εγώ της Θάσου το νερό το χρυσωπό
Κι απόμεινα στη Θάσο…αμανάτι
Και το φωνάζω για να γίνει ΕΙΔΗΣΗ:
Η Θάσος, βρε παιδιά, είναι η ΠΟΙΗΣΗ!
Και από βότσαλα-τσακίλια, βγαίνει του γυαλού της
Βγαίνει, η μουσική, που λεν τα χείλη του Λαού της
Όμως γι’ αυτά, κανείς δεν έχει γράψει κάτι
Και, στο σκοτάδι και την καταφρόνια έμεναν τα πάντα, μερικές χιλιάδες χρόνια
Λες κι όποιος τα τραγούδαγε.. θα του ‘βγαινε το μάτι
Και είναι ένας λόγος και αυτός,
Για τον οποίο, η Θάσος δεν έχει ποιητές
Απλά, γιατί η ίδια είναι ΠΟΙΗΣΗ
Και θα το ξαναφωνάξω για να γίνει ΕΙΔΗΣΗ!
Η Θάσος η ίδια είναι η Ποίηση!
Άλλωστε, δύο τρεις σταγόνες Θάσου, είναι αρκετές για να σε ξεδιψάσουν…
Μνήμες άσπιλες Θασοακρογιαλιάτικες
ομοούσιες με τις μικροχαρές του χθες
Σ’ ακροθαλασσίτικες λιμνούλες, γεννητές
Εκπορευτές, ίδιες αμμοτσακιλιάτικες γαρίδες, έγκλειστες σε δύο παλάμες παιδικές
όσο μπόρεσα, σας έβαλα στων στίχων μου το θέμα
μέσα μου χτυπάτε πιο πολύ κι από το αίμα.
Άσπιλες, αμόλυντες, άφθορες, άχραντες μνήμες
Θασοεμπειρίες μας πανέμορφες και ρίμες.
Σας αφιερώνω, τους στίχους της ζωής μου
ένα νέκταρ να ρουφάτε της Ανάμνησής μου
Μνήμες, μικροπεταλούδες πολυχρωμικές
με τις προβοσκίδες σας, τις μικροσκοπικές.
Πατέρα Γεώργιε. Πατέρα μου. Πατέρα μας.
Σ’ ευχαριστούμε για την μετάγγιση Αγάπης για το νησί της Θάσου
της Θάσου που αγαπήσαμε μέσα από τους στίχους σου!
Σ’ ευχαριστούμε γι’ αυτό, το υπέροχο ταξίδι Αγάπης
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που υπήρξα κόρη σου!

Ας αφιερώσουμε όλο αυτό τον αγώνα στα παιδιά της Θάσου, στα παιδιά της δημοτικής χορωδίας μας και της Φιλαρμονικής, με την ευχή να συνεχίσουν μπροστάρηδες στον κόσμο των ιδεών της μουσικής και της χαράς.

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΩΣ ΕΠΙΣΗΜΟ ΥΜΝΟΥ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΑΣΟΥ 9\7\2016 

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΘΑΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ ΩΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ




"Ο Ύμνος της Θάσου" https://www.youtube.com/watch?v=STUId...

Στίχοι: Γεώργιος Διαμαντόπουλος
Μουσική σύνθεση και ενορχήστρωση: Μάριος Καπνιάς
Ερμηνεία: Δημήτριος Μιχάκης και Μάριος Καπνιάς 

Στίχοι

Χαίρε γη της Απολλώνιας ευλογίας 
Και της Θεαγένειας ανδρείας 
Χαίρε Θάσος της επαγγελίας 
Πράσινο διαμάντι της Μακεδονίας. 

Χαίρε του καλού και του ωραίου 
Άρουρα θεών και ημιθέων 
Αγορά του «Δία του αγοραίου» 
Νήσος των γλυπτών και των ανθέων. 

Σαν μικρό παιδί που βγαίνει στα μπαλκόνια 
Να γράψει με την πλάκα του και το κοντύλι 
Έτσι και εγώ τα σκόρπια πέταλα αυτά και κλώνια 
Σου αφιερώνω τώρα στης εμής ζωής το δείλι. 

Γη της «Ξένειας» φιλοξενίας 
Και της Αμαλθείας αφθονίας. 
Λίκνο του Μακεδονικού πολιτισμού 
«Αθήνα του Βορρά» και του Ελληνισμού.