Ανδρομάχη

Ακόμα κι όταν φυτρώνει ένα αγριολούλουδο, η φύση όλη πανηγυρίζει.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ



Η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου στο βήμα


Ένα απόσπασμα από τον προεόρτιο λόγο της Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου στο Καλογερικό της Θάσου.
Aιδεσιμότατε, κύριε Δήμαρχε , κυρίες και κύριοι


Και να, που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου! Σε αυτές εδώ τις καρέκλες του Καλογερικού, μετράμε τα χρόνια μας. Πόσο γρήγορα στ’ αλήθεια περνάει ο καιρός, κοινή διαπίστωση... Σε λίγες μέρες Χριστούγεννα και ένας ακόμα χρόνος που έρχεται… Εδώ είναι τα παιδιά μας, τα νιάτα της Ελλάδας, η Δημοτική Χορωδία των παιδιών της Θάσου, που μπορούν ακόμα να μας παρουσιάζουν τη χαρά της ζωής, αυτά που για τις πρόβες τους, χρειάστηκε να δώσουν χρόνο, από τον χρόνο που δεν έχουνε… Ας τα ενθαρρύνουμε λοιπόν, με ένα δυνατό χειροκρότημα. Εδώ και πάλι βρίσκεται και η Δημοτική Χορωδία των ενηλίκων του Δήμου Θάσου, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που όρθιοι με το τραγούδι τους θα αναθερμάνουν την Eλπίδα στις ψυχές μας, σαν ευέλπιδες νέοι φαίνονται να μάχονται τον νυν καιρό με τη μουσική για όπλο τους και το τραγούδι. Ας τους ενθαρρύνουμε λοιπόν με ένα δυνατό χειροκρότημα. Και είναι πράγματι Αντίσταση, ένας λαός ο Ελληνικός, που μπορεί ακόμα να τραγουδάει…. που μπορεί  ακόμα να αναζητάει με κάθε τρόπο την Αναγέννησή του. Διώχνουμε  τη βαρυθυμία, την απογοήτευση, την αποκαρδίωση, τον εκφοβισμό, μέσα από τέτοιες ευέλπιδες βραδιές πολιτισμού δίνοντας ο ένας το χέρι στον άλλο, ο ένας Έλληνας δίνει αυτό το βράδυ το χέρι στον άλλον Έλληνα. Όλοι οι Έλληνες μαζί με ένα σώμα.  Ομόψυχα. Ορθόδοξα. Ελληνικά. Και Αγαπητικά.

Έτσι ακριβώς όπως προστάζει και το πνεύμα των ημερών. Αγαπητικά. Νομίζω όμως ότι χρωστάμε και ένα ακόμα δυνατό, πολύ δυνατό χειροκρότημα στον άνθρωπο που για χρόνια τώρα, μας εμβολίασε με τον κόσμο, αυτόν τον Θαυμαστό κόσμο της Μουσικής τον άνθρωπο που κάθε Σαββατοκύριακο πηγαινοέρχεται και έχει γεμίσει τη Θάσο μας με νότες,  ντο, ρε, μι, Πελαγία είσαι  μοναδική. Φα, σολ, λα, σι, ντο, Πελαγία Αναγνωστάκη είσαι εδώ; Ναι, είσαι εδώ. Χρόνια και χρόνια κοντά μας, ακόμα και όταν έχουμε απαγορευτικά, βρίσκεις τον τρόπο να μην απουσιάζεις ποτέ για να έχουμε τη χαρά να νοιώθουμε τα Χριστούγεννα, γιορτινά, να τα νιώθουμε σαν τότε που ήμασταν παιδιά και βγαίναμε στους δρόμους με τα τρίγωνα στο χέρι να πούμε τα κάλαντα.

Φίλοι μου
Σήμερα, που αντικαταστήσαμε, την Χαρά με την Θλίψη! Σήμερα, που αντικαταστήσαμε, την Αισιοδοξία με την Απαισιοδοξία! Σήμερα, που αντικαταστήσαμε, τη Γαλήνη με την Οργή! Επειγόντως, όλο και πιο πολύ χρειαζόμαστε το Χριστό να γεννηθεί, ξανά στις ψυχές μας. Χρειαζόμαστε, να διακρίνουμε ξανά, το Αστέρι το λαμπρό. Εκείνο το αστέρι το μοναδικό, να μας οδηγήσει σε μια νέα Ελλάδα, που από τα κρύα χνώτα μας θα Αναγεννηθεί. Και δεν υπάρχουν, δεν απόμειναν πολλά λόγια για να πούμε, δίχως να γίνουμε γραφικοί «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια», έλεγε κάποτε σοφά ο λαός μας, κουράστηκαν οι λέξεις, θα σας πω σήμερα εγώ.  […]
Θα στηριχτούμε αυτές τις κρίσιμες ώρες, στη γλώσσα μας, στην υπεροχή της γλώσσας μας, στην Πίστη μας, αλλά και στον   Ύμνο  της   Ελευθερίας του Διονυσίου Σολωμού. Χρειάζεται επειγόντως να διδάξουμε στα σχολεία μας ολόκληρο τον  Ύμνο της Ελευθερίας  και τους 158 στίχους του  , γιατί μόνο τους πρώτους οκτώ στίχους γνωρίζουν,   μέσα στον ύμνο αυτόν θα βρούμε όλες τις απαντήσεις  στα καίρια προβλήματα που μας απασχολούν θα αισθανθούμε ότι τίποτε δεν έχουμε πάθει, που δεν το έχουμε ξαναπάθει σαν λαός, τίποτα δεν ζούμε, που δεν το χουμε ξαναζήσει, λαός που δε διδάσκεται από την ιστορία του,  έχει τη δυστυχία να ξανακάνει τα ίδια λάθη Ας είναι αυτά τα Χριστούγεννα  ο Ύμνος προς την Ελευθερία  το φωτεινό , λαμπερό αστέρι που θα μας στηρίζει στις δύσκολες ώρες  και θα μας οδηγεί .....
Παιδιά ακούστε τον ύμνο ολόκληρο και αναπτερωθείτε,
ακούστε τις στροφές που ακολουθούν μετά τις οκτώ πρώτες οικείες σε εσάς
το υπόλοιπο του ύμνου δυστυχώς είναι άγνωστο για τους πολλούς
το ποίημα είναι γραμμένο το Μάιο του 1823 από τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό στη Ζάκυνθο



…Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα εκαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πεί.

'Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σού έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.

Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά
το ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι από την απελπισιά

Κι έλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω το κεφάλι από τσ' ερμιές;».
Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.

Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα πλήθος αίμα ελληνικό.

Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.

Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.

'Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ' ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά.

Ναί· ἀλλὰ τώρα ἀντιπαλεύει κάθε τέκνο σου μὲ ὁρμή,
ποὺ ἀκατάπαυστα γυρεύει ἢ τὴ νίκη ἢ τὴ θανή!
 «Παλληκάρια μου! οἱ πολέμοι γιὰ σᾶς ὅλοι εἶναι χαρά,
καὶ τὸ γόνα σας δὲν τρέμει στοὺς κινδύνους ἐμπροστά.
»Ἀπ᾿ ἐσᾶς ἀπομακραίνει κάθε δύναμη ἐχθρική·
ἀλλὰ ἀνίκητη μιὰ μένει ποὺ τὲς δάφνες σας μαδεῖ.
»Ἡ Διχόνια, ποὺ βαστάει ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει, πάρ᾿ το, λέγοντας, κι ἐσύ.
»Κειὸ τὸ σκῆπτρο ποὺ σᾶς δείχνει, ἔχει ἀλήθεια ὡραῖα θωριά·
μὴν τὸ πιᾶστε, γιατὶ ρίχνει εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.
»Ἀπὸ στόμα ὅπου φθονάει, παλικάρια, ἂς μὴν ῾πωθῇ,
πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
»Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
«Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους, δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά».
σᾶς ὁρκίζω, ἀγκαλιασθῆτε σὰν ἀδέλφια γκαρδιακά.
»Πόσον λείπει, στοχασθῆτε, πόσο ἀκόμη νὰ παρθῇ
πάντα ἡ νίκη, ἂν ἑνωθῆτε, πάντα ἐσᾶς θ᾿ ἀκολουθῇ
Ἀπ᾿ τὰ κόκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη, χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
«ΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΑΠΗΣ Η ΘΑΣΟΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
     Με πολλή μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο, στην αίθουσα του «ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΟΥ», η κεντρική Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση του Δήμου Θάσου, «Χριστός γεννάται χαρά στον κόσμο», στα πλαίσια των Χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του  Δήμου Θάσου από τα μέλη της Παιδικής - Νεανικής και Μικτής Χορωδίας του Δήμου.

Τα παιδιά ξεναγήθηκαν στο Μουσείο της Θάσου από την ίδια την Προϊσταμένη τμήματος Αρχαιολογικών Χώρων, Μνημείων και Αρχαιογνωστικής Έρευνας της ΙΗ’ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Καβάλας, κ. Μαλαμίδου Δήμητρα, η οποία και τα δώρισε και ένα υπέροχο αναμνηστικό κτέρισμα.
Από νωρίς πλήθος κόσμου, παιδιά και μεγάλοι, αψηφώντας το τσουχτερό κρύο που επικρατούσε στο νησί, κατέκλυσαν ασφυκτικά το χώρο.
Την υπέροχα στολισμένη αίθουσα με φροντίδα, μεράκι και αγάπη από τα μέλη των Χορωδιών, ζέσταναν οι φωνές των παιδιών της Παιδικής-Νεανικής Χορωδίας του Δήμου Θάσου και των μελών της Μικτής  Χορωδίας.
Το φαντασμαγορικό και  ποιοτικά αξιοζήλευτο πρόγραμμα που παρουσίασαν ήταν εφάμιλλο μεγάλων πόλεων και περιελάμβανε κείμενα, ποιήματα και Χριστουγεννιάτικες μελωδίες από όλο τον κόσμο με ξένους και ελληνικούς στίχους, παραδοσιακά Ελληνικά κάλαντα από πολλά μέρη της χώρας μας, καθώς και Βυζαντινά και μετέφερε σε όλους τους παρευρισκόμενους το πνεύμα της «Άγιας Νύχτας».
Η ευθύνη της επιλογής των αφηγημάτων, τραγουδιών, παρουσίασης και διδασκαλίας ανήκει στην καθηγήτρια μουσικής των Χορωδιών του Δήμου κ. Πελαγία Αναγνωστάκη, που για άλλη μια φορά συνόδευσε με τις γλυκές μελωδίες του πιάνου της.
Ο δήμαρχος Θάσου κ. Κωνσταντίνος Χατζηεμμανουήλ φανερά ικανοποιημένος από την σύμπραξη όλων των ηλικιών του νησιού, ευχαρίστησε τα μέλη των χορωδιών και τόνισε πως εκτός από την όμορφη εκτέλεση των τραγουδιών, η αποστολή και η υψηλή σημασία της ύπαρξης αυτής της χορωδίας, ως λόγο, ως αφορμή και ως μέσο, είναι να βρισκόμαστε εδώ όλοι εμείς συγκεντρωμένοι, να βγαίνουμε από τα σπίτια μας και την απομόνωσή μας και να εντείνεται η κοινωνικότητά μας και η αγάπη μεταξύ μας. Απευθυνόμενος στην καθηγήτρια των χορωδιών κ. Πελαγία Αναγνωστάκη, συμπλήρωσε πως αυτό είναι το μεγάλο δώρο που μας χαρίζετε, ότι μας δένετε και μας φέρνετε σε επαφή αυτές τις άγιες μέρες,.
Την βραδιά προλόγισε η ποιήτρια – πεζογράφος κ. Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου – Φιλιππίδη. Αφού ευχαρίστησε τα μέλη των χορωδιών και την δασκάλα τους κ. Πελαγία Αναγνωστάκη για την μακρόχρονη προσφορά της, με το μεστό λόγο της προέτρεψε να διώξουμε την θλίψη και την απαισιοδοξία από μέσα μας και να θυμηθούμε τους στίχους του Διονύσιου Σολωμού από το ποίημά του Ύμνος εις την Ελευθερία.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους μεταξύ άλλων, ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Διαμαντόπουλος, ο πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης κ. Δημήτρης Κουτλής και ο π. Αντιδήμαρχος κ. Μιχάλης Ξώγνος.
Στο τέλος ζεστό τσάι και Χριστουγεννιάτικα εδέσματα προσέφεραν σε όλους τους παρευρισκόμενους οι κυρίες της Χορωδίας που με μεγάλο μεράκι ετοίμασαν.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ. 
Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου
"Αρκεί είς Άνθρωπος ζήλω πυρούμενος διορθώσαι όλον τον Δήμο"