Ομιλία για τη Σχολική Βία και την Παιδική Επιθετικότητα

Τα Δημοτικά Σχολεία του Ποτού και του Θεολόγου, επισκέφθηκε η Κοινωνιολόγος-Ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου

Δημ.  Σχ.  Ποτού, από  δεξιά  ο δ/ντής   Αλ.   Βογιατζής, στο κέντρο η ποιήτρια Ανδρομάχη  και  αριστερά οι  εκπαιδευτικοί

Η ποιήτρια Ανδρομάχη με τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Το Κάστρο» κ. Στ. Στρατηγέντα

Με τη σπίθα της δημιουργίας στα χέρια, όλοι οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Ποτού-Θεολόγου

Η Ανδρομάχη, διδάσκοντας στα παιδιά τη μη βία

Διδάσκοντας την μη βία με τον εμπειρικό βιωματικό τρόπο

Δύο χελιδονοφωλιές πνεύματος με νεοσσούς μαθητές, εύγλωττους, οξυδερκείς, με διάθεση να ακούσουν και να διδαχθούν, επισκέφθηκε η Ποιήτρια Ανδρομάχη, αποδεχόμενη την ευγενική πρόσκληση του Διευθυντή κ. Αλέξανδρου Βογιατζή. Το Δημοτικό Σχολείο Ποτού και το Δημοτικό Σχολείο Θεολόγου άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες τους σε μια αληθινά ενεργειακή εκδήλωση, όπου όλοι μας δώσαμε και πήραμε Ψυχή. Το θέμα της ομιλίας για τη Σχολική Βία και την Παιδική Επιθετικότητα γρήγορα μετατράπηκε σε συνομιλία με τα παιδιά, με τη μέθοδο τη μαιευτική, του διαλόγου, αλλά και των ερωταποκρίσεων, δημιουργώντας μια αλληλουχία γνώσεων και βιωματικής εμπειρίας. Με φλόγα, θέρμη και ζήλο, τόσο στο σχολείο του Ποτού όσο και στου Θεολόγου Θάσου, τα παιδιά άκουσαν και ένιωσαν τους λόγους για τους οποίους δεν χρειάζεται να είμαστε βίαιοι, αλλά αγαπημένοι και αλληλέγγυοι.

Γεννώντας την Πνευματική Άμιλα

Απονομή Αναμνηστικού Διπλώματος Συμμετοχής στην Χριστίνα Ρίζου

Στην δεύτερη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Σχολείο του Θεολόγου, διακριτή έκαναν την παρουσία τους ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου του ΚΑΣΤΡΟΥ κ. Στέλιος Στρατηγέντας μαζί με τη σύζυγό του κ. Ελένη Στρατηγέντα, καθώς και ο Εφημέριος του χωριού. Παρόντες ήταν πολλοί γονείς, εκπαιδευτικοί, και ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων. Στην εκδήλωση απονεμήθηκε τιμητική μνεία στον Διευθυντή κ. Αλέξανδρο Βογιατζή για την προσπάθεια που έκανε να στρέψει τα παιδιά προς την ποίηση. Επίσης δόθηκε Αναμνηστικό Δίπλωμα συμμετοχής στη Χριστίνα Ρίζου, μαζί με λογοτεχνικό βιβλίο και χρυσό μετάλλιο, γιατί όπως είπε η εμπνεύστρια των Αρχιλοχείων, Ανδρομάχη, σε όσα παιδιά δεν τα κατάφεραν να παραστούν στον διαγωνισμό, θα έρθει ο διαγωνισμός σε αυτά, να τα βραβεύσει για την απλή συμμετοχή τους.

Η Χριστίνα Ρίζου διάβασε με χαρά το ποίημά της για την Άνοιξη, τόσο επίκαιρο.

Η ΑΝΟΙΞΗ

Ξύπνησε η πλάση και η φύση,

τα δέντρα, τα πουλιά, μου γελούν.

Λίγη τόσο λίγη ευτυχία να ΄χα

κι εγώ γυρεύω!

Στολισμένη με λουλούδια, 

πεταλούδες να με τριγυρνούν

και ακούσματα να ακούω, αχ! αχ!

Άνοιξη! Άνοιξη!

Ο κ. Στρατηγέντας τής απένειμε το χρυσό μετάλλιό της και το Δίπλωμα (όλα τα Διπλώματα ήταν προσφορά του Πολιτιστικού Συλλόγου «Το Κάστρο», ενώ τα χρυσά μετάλλια ήταν προσφορά του κ. Χαριτόπουλου και της Diamant Board).

Σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης προβάλλονταν ζωντανά τα Αρχιλόχεια από τον προτζέκτορα, ενώ και τα 80 παιδιά υποσχέθηκαν ότι την επόμενη φορά θα μετέχουν πιο δυναμικά στον Διαγωνισμό.

Έτσι γεννήθηκε μέσα σ’ αυτές τις δύο ώρες διαλόγου, η σπίθα.

Έτσι γεννήθηκε η Πνευματική Άμιλα.

Χαιρετώντας η Ποιήτρια έκλεισε με τα εξής λόγια:

«Σήμερα έγινε η σπορά. Κρατήστε τον σπόρο αυτόν στα σπλάχνα σας και σε λίγο καιρό θα τον ανθίσετε. Νιάτα της Ελλάδας, Θάσια παιδιά, παιδιά μας!»

Στο τέλος της εκδήλωσης, ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων παρέθεσε έναν πλούσιο μπουφέ, ενώ η κ. Ελένη Στρατηγέντα για άλλη μια φορά μεγαλούργησε, προσφέροντας ένα υπέροχο Θασίτικο σαραγλί.

Όλα κινήθηκαν, όπως πάντα, στα πλαίσια του εθελοντισμού.

Ας σημειωθεί ότι το σχολείο είχε τρεις συμμετοχές στο διαγωνισμό Αρχιλόχεια, εκ των οποίων η μία απέσπασε Βραβείο Φιλοπατρίας και η άλλη Α’ Βραβείο Δροσίνη με έπαθλο 100 ευρώ, χορηγία του Μουσείου Δροσίνη για το ποίημα «Η Θάλασσα».

ΘΑΛΑΣΣΑ

Τη θάλασσα όταν κοιτώ

μαγεύομαι, μ’ αρέσει.

Οι βάρκες μοιάζουν ψεύτικες

στου πελάγου τη μέση.

Στην ακροθαλασσιά μαζεύοντας

Τα όμορφα κοχύλια,

Τραγούδια για τη θάλασσα

μου έρχονται στα χείλια.

Κι όταν το βράδυ τ’ αστέρια λάμπουν

και τα γρι-γρι μακριά ψαρεύουν,

σε ακρογιάλια μαγευτικά

οι άνθρωποι την ομορφιά γυρεύουν.

Προσφώνηση του Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου Ποτού-Θεολόγου

κ. Αλέξανδρου Βογιατζή

   Στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας ποίησης, επισκέφτηκε το σχολείο μας η κυρία Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου, ποιήτρια, πεζογράφος από το όμορφο νησί της Θάσου.

   Θέλω να ευχαριστήσω, πρωτίστως, τους μαθητές του σχολείου μας για την υποδοχή που επιφύλαξαν στην εμπνεύστρια των Αρχιλοχείων, το σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, τους πολιτιστικούς συλλόγους «Χ’Γιώργης» του Θεολόγου και «Το Κάστρο» των Λιμεναρίων, για την παρουσία   τους.

   Εκφράζω το σεβασμό  και τις ευχαριστίες μου στους αγαπητούς μου συναδέλφους εκπαιδευτικούς, Μπόρα Δημήτριο, Αγγέλη Παρασκευή, Λαμπίρη Αργυρή, Λιόλιου Λασκαρίνα, Λαζαρίδου Δήμητρα, Διαμαντή Πασχαλίνα, Παπαστεργίου Αθηνά, Δημητρίου Αγγελική, Λιάνα Πολυτίμη, Παρασχάκη Αθανασία, Χαλέμη Σμαρώ και Στώικο Ιωάννη.

    Να ευχαριστήσω και την κυρία Ανδρομάχη, που μας έδωσε την ευκαιρία να πατήσουμε σε μονοπάτια απάτητα.

   Κλείνω με δυο στιχάκια, δικά μου.

«Αστερόσκονη να φυλάξεις στην καρδιά σου, για να μπορείς να γίνεις όποτε θελήσεις, ο Απόλλωνας, ο Ερμής, η Αθηνά και μέσα στης ζωής τα μονοπάτια να προχωράς περήφανα, παντοτινά».

Απόσπασμα από την ομιλία της Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου

Κείμενο ενάντια στη σχολική βία και γενικά στη βία

Ποίηση είναι...

Ποίηση είναι: όταν ο ένας μαθητής, αγαπά και σέβεται τον άλλον.

Ποίηση είναι: όταν ο καθηγητής τιθασεύει και διαπαιδαγωγεί τον μαθητή

στάζοντας στην καρδιά του γνώση και αξίες.

Ποίηση είναι: όταν ο ένας άνθρωπος δεν αδικεί, δεν συκοφαντεί,

δεν βιαιοπραγεί, δεν υποφθαλμιά, τον άλλο άνθρωπο.

Ποίηση είναι: όταν ο άνθρωπος, θέλει να βγάζει από το στόμα του μονάχα λόγια λουλούδια.

Ποίηση είναι: όταν ο άνθρωπος χαίρεται με τη χαρά του άλλου ανθρώπου.

Ποίηση είναι: όταν όλοι μας νιώσουμε ότι είμαστε επιβάτες στο ίδιο πλοίο,

το πλοίο της ζωής, έχοντας στο χέρι το ίδιο ακριβώς εισιτήριο,

είτε κατάστρωμα, είτε Α’ σαλόνι,

το ταξίδι είναι το ίδιο.

Ποίηση είναι: όταν ο άνθρωπος ευφραίνεται με την άνοδο του άλλου ανθρώπου.

Όταν νιώθει ότι έτσι κάνοντας, ανεβαίνουν κι οι δύο στη σκάλα της επιτυχίας,

ο ένας, γιατί προσπαθεί με κόπους, και ο άλλος γιατί δέχεται και αποδέχεται αυτήν την προσπάθεια του άλλου.

Κάνοντας έτσι, φτάνουν κι οι δυο επάνω στο βουνό ταυτόχρονα.

Ποίηση, με απλά λόγια, είναι: όταν το Εσύ και το Εγώ γίνει, επιτέλους, αυτό το ευλογημένο Εμείς!

Τότε, γεννιέται το Ποίημα.

Σαν δημιούργημα ενός νέου κόσμου.

Τότε ο κόσμος γίνεται Ποίημα.

Τότε κλείνει κι αυτό εδώ το ποίημα,

γιατί δεν έχει τι άλλο να πει...