Ανδρομάχη

Ακόμα κι όταν φυτρώνει ένα αγριολούλουδο, η φύση όλη πανηγυρίζει.

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Και όμως στις μέρες μας υπάρχουν ακόμα ιππότες!







Και όμως στις μέρες μας υπάρχουν ακόμα ιππότες!

Ένας νέος ποιητής
από την Πάτρα,
ο Κωνσταντίνος Αντωνιάδης










Γράφει
η Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου


Δεν είναι λίγες οι φορές που κρίνουμε και συχνά κατακρίνουμε τους νέους. Τους χαρακτηρίζουμε σκληρούς, αδιάφορους, πεζούς.
Ζητάμε από τους νέους το παράλογο, να ζήσουν με όμορφα συναισθήματα, σε μια πεζή πραγματικότητα, μέσα σε μια άγρια καθημερινότητα, που συχνά τους ισοπεδώνει. Και όμως να, που από την πέτρα γεννιέται η ελπίδα... Η νεανική σκέψη έρχεται σαν παπαρούνα κατακόκκινη και ορθώνεται εύθραυστη, λεπτή και αέρινη μπροστά στα μάτια μας και ομορφαίνει, στολίζει τα πάντα γύρω της και ιδίως τις ανεμοδαρμένες, στεγνές ψυχές μας τις πλουταίνει.
Ναι, μπορεί οι νέοι να βιώνουν μια πιεστικά πεζή πραγματικότητα, αλλά σας βεβαιώνω ότι εξακολουθούν να ερωτεύονται, να αγαπούν και να εκφράζονται με το δικό τους τρόπο. Μια τέτοια νεανική φωνή ορθώθηκε μπροστά στην κριτική επιτροπή των Αρχιλοχείων, σαν παπαρούνα του Μαγιού χάιδεψε τα αυτιά μας μέσα από την απλότητα, ειλικρίνεια και αμεσότητα των στίχων της. Ένας νέος από την Πάτρα ορμώμενος, ερωτευμένος, και διαγωνιζόμενος στα Αρχιλόχεια, μας δήλωσε με το ποίημά του «Για Εσένα...» και το ψευδώνυμο «Ιππότης της μεσαίας τάξης», «Τατιάνα σ’ αγαπώ»!
Το ποίημά του άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές της κριτικής επιτροπής. Έτερψε και γέμισε τις αισθήσεις, μας πλημμύρισε ανακουφιστικά με ελπίδα ότι ναι, οι νέοι σήμερα είναι ακόμα ευαίσθητοι, λυρικοί όταν θέλουν, συναισθηματικοί, μπορούν και επιβιώνουν μέσα στο τσιμεντένιο, γκρίζο, άγριο περιβάλλον. Μπορούν ακόμα και φωνάζουν «Τατιάνα σ’ αγαπώ».
Φίλε ποιητή από την Πάτρα, σε ακούσαμε. Το ποίημά σου ξεχώρισε ανάμεσα σε άλλα 2.000 για την αμεσότητα και την αφοπλιστική του ειλικρίνεια. Τυχερή η Τατιάνα που αγαπήθηκε τόσο. Τυχερός κι εσύ που αγάπησες και βρήκες τη μούσα των στίχων σου. Τυχεροί κι εμείς που σε διαβάσαμε.
Συνέχισε να γράφεις, παιδί μου, ακούγοντας τη φωνή της καρδιάς σου. Η ποίηση, ναι, μπορεί να είναι, και οφείλει να είναι, και βιωματική.
Κόντρα στο γκρίζο, κάντε ποίηση! Κόντρα στο γκρίζο, η Αγάπη! Ποίηση ως ευ παρέσθεις.
Φιλικά,
Από την εμπνεύστρια των Αρχιλοχείων,
Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Αντωνιάδης, γεννήθηκα στις 20 Ιανουαρίου 1997 και κατάγομαι από την Πάτρα.
Είμαι μαθητής της Α’ Λυκείου του Π.Π.Λ.Π.Π (Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο Πανεπιστήμιου Πατρών).
Μαθαίνω αγγλικά και ασχολούμαι με την ιαπωνική ξιφασκία, είμαι επίσης συλλέκτης νομισμάτων/χαρτονομισμάτων.
Αγαπώ την ποίηση και εδώ και περίπου έναν χρόνο γράφω τα δικά μου ποιήματα. Πρώτη φορά συμμετείχα στον διαγωνισμό <<Αρχιλόχεια 2012>> σαν μαθητής της Γ’ γυμνασίου. Παίρνω όμως μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία.
Το όνειρό μου είναι να ταξιδεύω σε μια άλλη χώρα με αεροπλάνο.
Υ.Γ. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου στείλτε μου mail στο KDesra@gmail.com


Για εσένα....

                                         
Όταν σε βλέπω δεν γίνεται να μην σε κοιτάξω στα μάτια...
Όταν σε βλέπω ξεχνάω τα προβλήματά μου και μαγεύομαι απο την ομορφιά σου...
Τα μάτια σου... ο απέραντος ουρανός.
Τα μαλλιά σου… οι ηλιαχτίδες του ήλιου...
Το άρωμά σου μου θυμίζει... την αύρα της θάλασσας...
Η φωνή σου… το θρόισμα των φύλλων...
Όταν σε αγγίζω νομίζω ότι αγγίζω τα σύννεφα....
Όταν χαμογελάς νομίζω ότι ο κόσμος μόλις γεννήθηκε...
Τατιάνα... σ’ αγαπώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο...

Ο Ιππότης της μεσαίας τάξης, 16